رواية كاملة بقلم شيماء حمادة

انت بتستهبل دكتور اى ده المفروض يفضل زى الكلب كده ادم مينفعش يايحيى الوله ھيموت يحيى ما ېموت ولا يروح فى داهيه الصبح فى المصحهبتدخل نور عند محمد بتلقى قعد زى مهو مهموم وحزين رفض الكلام رفض الاكل نور بابتسامة رقيقه صباح الخيرمحمد بيبصلها ويدير وشه نور انا كويسه الحمدلله وانته بيفضل مدير وشه نور بفقدان امل هو انت هتفضل حزين كده كتير نور انت جاى هنا علشان تتعالج مش نور طيب تعرف أن الجو حلو اوى النهارده تجى نخرج الجنينه نور او اى رايك نترسم انا بحب الرسم جدا نور او محمد بملل افصلى نور بفرحه علشان اتكلم طيب خد علاجك علشان امشى نور علفكره انا بكلمك ليه مش بتبصلى نور من الزوق انك تبصلى وانا بكلمك محمد بعصبية انتى عايزاه اى كفايه عزاب بقى كفايه دخل المستشفى علشان انساها تطلعلى انتى بيكرمى من أيدها كبيت المايه بكسرها اطلعى بارررررهنور بتكون وقفه مصدومه من تحوله وفى نفس الوقت خاېفه من هيئةمحمد بعصبية اكبر انتى مش سمعانى اطلعى باررررهبتطلع نور بسرعهعند يحيى بيكون بيتفرج من شباك اوضه على فيروز وهى ماشيه فى الجنينه وبتتحاسس على الورد وعلى ابتسامه جميلهيحيى بينزل عندها وبيقول يحيى دايما بتسيبى كل الورد وتروحى عند جورى فيروز بخضه فجعتنى يحيى بابتسامه معلش ممكن نتكلم شويه فيروز قلبها بيدق بسرعه متعرفش ليه و بتقول حاضر يحيى فيروز ا انا فيروزفيروز
بتتوتر اكتر يحيى بسرعه فيروز تتجوزنى قبل متردى خدى وقتك وفكرى انا مش مستعجل بس عايزك تعرفى انى هكون اسعد انسان فى الدنيا لو وافقتى فيروز مش بتكون عايزه وقت اصلا دى منمتش طول الليل بتفكر فيه لما قلها بحبك هى نفسها تقوله اه موفقه بس لسنها مش قادر ينطق من رهبت الموقف يحيى طيب انا هسيبك تفكرى على مرجع علشان عندى شغل مستنى قرارك بليل فيروز بتبتسم على أنه من شويه قالها أن هو مش مستعجل ودلوقتي بيقولها مستنى قرارك بليلفى المطبخعند فتون بتكون رقيقه تقبلتها نوعان مابيجى ادم ويقول فتون تعالى عايزك كنت لسه هتطلع بتمسكها رقيقه وبتقوله عايزها ليهادم ونعمه مراتتتتى انتى ليه مش مقتنعهرقيقه وهى بتكتم ضحكتها على شكلهرقيقه لا ياحبيبى هى مش مراتك انت لسه هتعمل خطوبه ادم برفع حاجب نعم هخطب مراتى بتكون فتون طيره من الفرحه علشان بيقول عليها مراته رقيقه اه طبعا ولا انت عايز أناس تتكلم عليها علفكره ده قرارى انا وابوكادم امم ما انا اللي جبته لنفسى بليل بيرجع يحيى البيت وبيبقى قلقان من قرار فيروز بس بيفتكر الدكتور اللى كان بعتله تحليل فيروز علشان يتأكد أو على امل انها تكون غلط ويمسك التلفون يرن عليه يحيى السلام عليكمالدكتوريحيى انت متاكد الدكتوريحيى يعنى مفيش امل انها تتعالج الدكتور يحيى بسرعه لا
طبعا مستحيل اخاطر بحياتها بيقفل معاه اول مبيسمع صوت شهقتها يحيى بكدب فيروز اهدى مش انتى دى صدقنيفيروز بتفضل ټعيط وبتقول بعيط فيروز ممكن متكدبش عليا انا اعرفه ان دى انا انا قلبى حاسس يحيى بيلقى أن مفيش قدامه حل وانا هو كده كده لازم يقولها بيتنهد ويقول يحيى فيروز انتى معاكى حق بس مش معنى كده انى هسكت لا انا هشوف دكتور غيره بيسكت شويه وبعدين يعنى حتى لو مفيش امل انا عايزك زى ما انتى فيروز بتمسح دموعها وبتقول فيروز لا يايحيى انا مش موافقه عليك يحيى بېتصدم من كلامها وهو كان مفكر أن هى كمان بتحبه يحيى انتى بتقول اى اكيد لا انا مش هسيبك فيروز بترجع ټعيط وبتقول فيروز افهمنى يا يحيى انا مش هينفع اكون زوجه ولا ليك ولا لغيرك انا مش عايزه اظلمك معايا انت بيقطعها يحيى ياستى انا موافق بظلمك برغم أنه مش هيكون ظلم ده يكون حلم وتحققفيروز لا يايحيى انت دلوقتي بتقول كده بس بعد شويه هتزهق منى يحيى لسه هيتكلم فيروز بتقول فيروز كفايه انا مش عايزه اسمع حاجه انا عايزه اروح شقة ماما يحيى لا مستحيل تمشى من هنا فيروز لا ونبى انا عايزه اروح بيتعصب يحيى وبيسبها ويمشي فى بيت عمر عمر ايسل فين ندى نايمه ياحبيبى عمر بمشاكسه طب اى ندى بابتسامه اى عمر تعالى نعمل مكرونه بالبشاميلندى پصدمه نعمل اكل عمر وهو بيضحك على شكلها عمر بهزر ياحبيبتيندى بابتسامه بجد بجد بس الباب بيخبط جامد ندى بتتفجع وترجع وره ندى مين ده عمر بستغراب مش عارف وبيطلع يفتح وهو بيشتم فى سره اللى بيخبط بيفتح الباب بيلقى يحيى متعصبيحيى ساعه علشان تفتح عمر بسخريه معلش ياباشه مكنتش اعرف انك جاى لو كنت عارف انك جاى كنت استنيتك قدام البابيحيى بيزقه ويدخل يحيى اقفل الباب وتعاله عايزك عمر بيقعد جانبه وبتجى ندى وتسلم عليه عمر مالك بقى فى اى يحيى بيحكلهم اللى حصل عمر سبها على راحتها لحد مترتاح بس وتعرف تفكر ندى لا طبعا البنت مننا بتكون عايزه احتواءيحيى يعني اعمل اى دلوقتيعمر خليك فى النص يحيى وندى ازاى عمر يعنى تسبها على راحتها بس تراقبهايحيى اممم صعب هى بتحس بيه ندى تبقى بتحبك ومتسبهاش يايحيىيحيى 
فى العربيه بتكون قعده جنب يحيى اللى سيق من غير ميتكلم حاسه أنه زعلانه أو مضيق حاسه بعدم راحته من صوت أنفاسه اللى شويه عاليه وشويه مش بتسمع لها صوت بيستمر الوضع كده لحد مايصير يوقف العربيه بتعرف أنها وصلت عند البيتيحيى بۏجع ورجاء فيروز ونبى فكرى تانى انا مش هقدر اعيش من غيرك فيروز مش بتكون عارفه تعمل يحيى بصى حتى لو مش موافقه عليا تعالى اقعدى مع فتون وماما فى البيت ووعدك انى هسيب البيت وهقعد فى الشقه بس انا مش هطمن عليكى غير وانتى فبيتىفيروز لا طبعا متطلعش من بيتك علشانى انا مستاهلش يحيى صدقنى يافيروز انتى تستهلى كل حلو فى الدنيا فكرى تانى يافيروز صدقنى لو وافقتى لكون اسعد انسان فى الدنيافيروز بتهز رأسها بمعنى اه يحيى بفرحه يعني هتفكرىفيروز بابتسامه على فرحته اللى بينا فى نبرت صوته ايوا بينزل يحيى يفتح لها باب العربية وهى حاسس ببعض من الأمل وسعاده بيطلعها العماره وبيطلع وراهم عماد البواب عماد حمدالله على
سلامه يا ست هانم حمدالله على السلامه يا باشايحيى الله يسلمك عماد انت عارف يا باشا فى ناس كتير اوى جت علشان تشترى الشقه بسعر اغلى من اللى انت اشتريتها بيه بس انا قولت لا بيقطعه لكمه من يحيى فى بطنه عماد اااه يحيى بصوت واطى الله ېخرب بيتك اسكت فيروز شقة اى عماد الشقه بتاعت يحيى بسرعه ااااى ياعماد وبيطلع فلوس ويدهاله ويقوله بصوت وطى اخرس خالص عماد بياخد الفلوس بفرحه وينزل تحت بيوصلم الشقه ويحيى بيفتح الباب يحيى دى الفلوس اللى مامتك سبتها تمن العمليه وبما انك مش عامله العملية فدى فلوسك خديها ايه فيروز بسخرية قصدك تمن مۏت امى يحيى بحزن ده نصيب ومحدش فى ايده حاجه مش محتاج اقولك لو احتاجتى حاجه كلمنى فيروز بتهز رأسهابينزل يحيى ويدور على عماد ولما مش بيلقيه بيمشى فى المصحه بتدخل نور عند محمدنور بعصبية ممكن افهم انت مش بتاخد الجرعه ليه محمد بيبصلها ويسكتنور بعصبية اكبر من الأدب والازوق لما اكلمك تبصلى ولا متعلمتهوش فى بيتكم محمد بعصبية ويرمى الفازه جنب رأسها بظبط محمد بعصبية اكبر انتى عايزاه اى هو مفيش غيرك فى ام المستشفى دى نور پخوف لكن بتمثل القوه علشان انا اللى ماسكه حالتك وانت المفروض تتبع تعلماتى محمد انتى عايزاه اى دلوقتينور
كل يوم بليل فتون علشان يقعد معاها شويه وفتون اللى بتكون حاسه ان هى بتسرك برغم من أنها بتكون مبسوطه بوجوده ومحمد اللى بدأ يخد العلاج ونور اللى عايزه تكسب ثقته فيها علشان تعرف تعلجه بيعدى اسبوع على الحال ده عند يحيى بيروح لفيروز زى كل بس المره دى قبل مايميش بيسمعها وهى بتقول فيروز وهى مفكره نفسها بيه بتحلم زى كل يوم فيروز يحيى متسبنيش انا بحبك بحبك اوى يحيى قلبه بيدق جامد هى قالت اى قالت بحبك قالت بحبك طفلتى بتحبنى مش بيقدر يستحمل من الشوق والفرحه وبشلها وهى نايمة بتقوم مفزوعه بس يحيى بيهديها يحيى بصوت ازاى بيدخل يحيى وبيقول يحيى اللى حصل ياستى أن انا معتش قدر اعيش من غير نور حياتي و روحى وبنتى وحبيبتى بيكمل بهزار وقولت لازم اختفك علشان شكلك مش بتجى بزوق رقيقه بتبص لبنها بسعاده وبتعرف أن كلام محمد صح وان يحيى بيحبها بجد رقيقه بحب ربنا يخليكم لبعض انا هطلع انا بقى فيروز بتمسك أيدها علشان متقومش وتسبه لوحدها رقيقه بطبتط على يدها وبتسبها وتقوم يحيى بجديه فيروز انتى خاېفه منى فيروز بسرعه لا ب بس مكسوفهيحيى براحه لا مش عايزك تتكسفى منى بيفضلم سكتين شويه لحد ما يحيى بيقول يحيى بتحب الخال فيروز اه جدا وبتكمل بحزن بس من ساعة الحاډثه مركبتش يحيى بفتكر حاجه وبيقول يحيى فيروز وهو انا قولتك أن احمد اتسجن فيروز بفرحه بجد امتى يحيى من بعد الحاډثه بتاعت المستشفى ليه مقولتيش أن هو السبب فى الحاډثه بتعتك برغم انى سالتك قبل كده فيروز مكنتش عايزه تخسر صاحبك علشانى يحيى بحب انا اخسر الدنيا كلها علشانك فيروز بتتكسفيحيى قومى نروح مشوار فيروز فين يحيى لما نوصل هتعرفى فى المصحه عند محمد بيكون مع نور نور مش هتحكلى قصتك محمد بحزن معنديش قصه تتحكى نور اكيد فى قصة ورا الحزن ده محمد بسخرية لو على الحزن فا فى قصص مش قصه واحده نور طيب احكيلى يمكن اسعدك محمد ياريت كان ينفع تسعدنى بس للأسف مش هتعرفى نور ممكن اعرف اخفف عنك حزنك محمد صدقنى مش عايز اتكلم دلوقتي لما اعوز اتكلم هكلمك نور بامل واعد محمد واعد عند فيروز بتسمع صوت صهير الخيولفيروز بفرحه الله خيول يحيى تحبى تركبى
فيروز لا مش هعرفيحيى متخفيش انا معاكى وبيخدها يعرفها على الحصان بتاعه وبعدين يركبها وهى بتكون خاېفه بس بتطمن لما يحيى بيركب هو وراها بيخدها فى جوله بى الحصان وهى بكون مبسوطه جدابينزلوا من على الحصان فيروز بتتكلم بتوتر شويه فيروز يحيى  
بيشوفهم محمد وبيروح عندهم محمد بجدية يحيى عايزك فيروز بتتكسف وبتمسك ايد يحيىيحيى حاضر جاى مټخافيش